روانشناس کودک در تجریش

روانشناس کودک در تجریش درک عمیقی از رشد شناختی، عاطفی، اجتماعی و رفتاری کودک در گروه های سنی مختلف دارد.

بر خلاف یک روانشناس عمومی، روانشناسان کودک بر روی نیازها، چالش ها و تشخیص های منحصر به فردی تمرکز می کنند که بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد.

در حوزه وسیع روانشناسی کودک، چندین زیر تخصص وجود دارد. در اینجا برخی از رایج ترین آنها آورده شده است:

روانشناسی بالینی کودک: متخصص روانشناسی کودک در تجریش بر تشخیص، ارزیابی و درمان شرایط سلامت روان در کودکان تمرکز دارد. آنها از طریق درمان و سایر مداخلات، از کودکان مبتلا به مسائلی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی، مشکلات رفتاری، تروما و سایر نگرانی های روانی حمایت می کنند.

روانشناسی رشد: متخصص روانشناسی در این حوزه مطالعه می کند که چگونه کودکان در طول زمان رشد می کند و تغییر می کند، هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی. آنها عوامل مؤثر بر رشد کودک را از ژنتیک گرفته تا محیط و تأثیرات فرهنگی بررسی می کنند. آنها از تخصص خود برای شناسایی تأخیرها یا ناهنجاری های رشدی استفاده می کنند.

روانشناسی مدرسه: متخصصان روانشناسی در سیستم آموزشی برای حمایت از رفاه تحصیلی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان کار می کنند. آنها ارزیابی ها را انجام می دهند، مشاوره ارائه می دهند، با معلمان و والدین همکاری می کنند و به عوامل موثر بر یادگیری و تجربه مدرسه کودک می پردازند.

روانشناسی اطفال: متخصص روانشناس کودک در تجریش برای رسیدگی به مسائلی که سلامت روان و سلامت جسمانی تلاقی دارند، از نزدیک با سایر متخصصان پزشکی همکاری می کند. این متخصصان به کودکان و خانواده ها کمک می کنند تا با بیماری های مزمن، مدیریت درد، پیروی از پزشکی و تأثیر روانی شرایط پزشکی کنار بیایند.

روانشناسی اعصاب: متخصص روانشناس کودک در رابطه بین مغز و رفتار در کودکان. آنها ارزیابی می کنند که چگونه آسیب های مغزی، اختلالات عصبی، یا تغییرات رشدی بر شناخت، یادگیری و رفتار کودک تأثیر می گذارد.

دلایل مراجعه به روانشناس کودک در تجریش

دلایل متعددی وجود دارد که چرا والدین، معلمان، متخصصان اطفال یا سایر متخصصان ممکن است کودک را به روانشناس کودک ارجاع دهند. در اینجا نگاهی به برخی از زمینه‌های کلیدی که در آن از آنها کمک گرفته می‌شود آورده شده است:

شرایط سلامت روان

• اختلالات اضطرابی: نگرانی بیش از حد، ترس، فوبیا، اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و حملات پانیک.
• اختلالات خلقی: افسردگی، اختلال دوقطبی، و غمگینی یا تحریک پذیری مداوم.
• تروما: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، قرار گرفتن در معرض خشونت، سوء استفاده یا بی توجهی.
• اختلالات خوردن: بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، پرخوری، و سایر اختلالات مربوط به غذا و تصویر بدن.
• اختلالات رفتاری مخرب: اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)، اختلال سلوک، اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD).

اختلالات رشدی

• اختلال طیف اوتیسم: مشکلات در ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری و علایق محدود.
• ناتوانی‌ های یادگیری: اختلالات یادگیری خاص مانند نارساخوانی، نارساخوانی، و دیس گرافی.
• ناتوانی ذهنی: عملکرد ذهنی و مهارت های انطباقی کمتر از حد متوسط.
• تاخیر در گفتار و زبان: مشکلات در ارتباط و رشد زبان.

مسائل رفتاری

پرخاشگری و سرپیچی: لجبازی ، مشکلات مدیریت خشم و عدم رعایت قوانین.
غم و اندوه و از دست دادن: مقابله با مرگ یکی از عزیزان یا سایر ضررهای مهم.
قلدری: حمایت از کودکی که یا قربانی یا عامل قلدری است.
مشکلات خواب: کابوس، راه رفتن در خواب، بی خوابی، یا سایر اختلالات خواب.

تغییرات زندگی و عوامل استرس زا

طلاق یا جدایی: کمک به کودک برای سازگاری با تغییرات در ساختار خانواده.
مشکلات مدرسه: کشمکش های تحصیلی، مشکلات همسالان، یا فوبیا مدرسه.
سازگاری با بیماری مزمن: مقابله با یک تشخیص پزشکی جدید یا یک بیماری مزمن.
تضاد خانوادگی: مشاجره های مکرر، رقابت خواهر و برادر یا سایر استرس های مربوط به خانواده.

تکنیک های روانشناسی

متخصص روانشناس کودک در تجریش از ابزارها و تکنیک های مختلف متناسب با نیازهای خاص کودک استفاده می کنند:

ارزیابی: آن‌ ها ارزیابی‌ های روان‌ شناختی، مصاحبه‌ها، مشاهدات رفتاری را انجام می‌دهند و از آزمون‌ های استاندارد برای به دست آوردن درک جامعی از نقاط قوت، ضعف و تشخیص کودک استفاده می‌کنند.

درمان شناختی-رفتاری (CBT): بر شناسایی و اصلاح الگوها و رفتارهای فکری منفی تمرکز دارد.

بازی درمانی: از بازی به عنوان راهی برای کودکان کوچکتر برای ابراز احساسات و حل مشکلات استفاده می کند.

خانواده درمانی: شامل همکاری با والدین و خواهر و برادر برای درک و بهبود پویایی خانواده.

گروه درمانی: پشتیبانی و توسعه مهارت های اجتماعی را در یک محیط گروهی فراهم می کند.

دارو: در حالی که آنها دارو تجویز نمی کنند، روانشناسان کودک می توانند در صورتی که دارو بخشی ضروری از درمان باشد، با روانپزشکان یا متخصصان اطفال همکاری کنند.

آموزش والدین: به والدین کمک می کند تا استراتژی هایی را برای مدیریت رفتارهای چالش برانگیز و ترویج رشد مثبت بیاموزند.