کودک بهانه گیر

کودک بهانه گیر

کودکانی که اغلب بهانه می‌آورند، اغلب الگوی رفتاری را نشان می‌دهند که می‌تواند برای والدین و مربیان هم چالش‌برانگیز باشد. در حالی که بهانه های گاه به گاه ممکن است بخشی طبیعی از رشد کودکی باشد، بهانه جویی مداوم می تواند نشان دهنده مسائل یا عاداتی باشد که باید به آنها توجه شود.

مشخصات کودک بهانه گیر

در اینجا برخی از ویژگی های رایج کودکانی که اغلب بهانه می گیرند آورده شده است:

فقدان مسئولیت پذیری: کودکان بهانه گیر اغلب برای قبول مسئولیت اعمال یا اشتباهات خود تلاش می کنند. آنها ممکن است به طور مداوم دیگران، شرایط یا عوامل خارجی را سرزنش کنند نه اینکه نقش خود را در یک موقعیت تصدیق کنند. این عدم مسئولیت پذیری می تواند مانع رشد شخصی آنها شود و آنها را از درس گرفتن از اشتباهاتشان باز دارد.

دشواری در پذیرش عواقب: کودکانی که بهانه می آورند اغلب در پذیرش پیامدهای اعمال خود مشکل دارند. آنها ممکن است مقاومت کنند یا در برابر مجازات ها یا عواقب آن بحث کنند، حتی زمانی که می دانند کار اشتباهی انجام داده اند. این مقاومت می تواند تضاد بین کودک و والدین را تشدید کند و اجرای انضباط را برای والدین یا مربیان چالش برانگیز کند.

عزت نفس پایین: بهانه جویی گاهی می تواند نشانه ای از عزت نفس پایین باشد. کودکان بهانه گیر که به توانایی ها یا ارزش خود اعتماد ندارند، ممکن است به بهانه ای متوسل شوند تا از خود در برابر احساس بی کفایتی محافظت کنند. آنها ممکن است از مورد قضاوت یا انتقاد شدن بترسند و این باعث می شود تا برای اجتناب از مواجهه با کاستی های خود بهانه بیاورند.

سایر علائم

رفتار آموخته شده: بهانه جویی نیز می تواند یک رفتار آموخته شده باشد که اغلب تحت تأثیر محیط کودک یا رفتار بزرگسالان اطراف او قرار می گیرد. اگر کودکان مشاهده کنند که بزرگسالان بهانه می گیرند یا دیگران را سرزنش می کنند، ممکن است این رفتار را به عنوان راهی برای مقابله با چالش های خود یا اجتناب از مسئولیت پذیری در پیش گیرند.

اجتناب از چالش ها: برخی از کودکان ممکن است از بهانه ها به عنوان راهی برای اجتناب از رویارویی با وظایف یا چالش های دشوار استفاده کنند. آنها ممکن است برای فرار از موقعیت هایی که نیاز به تلاش، تمرکز یا خطر شکست دارند، بهانه ای بیاورند. این رفتار اجتنابی می تواند مانع رشد شخصی آنها شود و فرصت های موفقیت آنها را محدود کند.

فقدان مهارت های حل مسئله: کودکانی که مکرراً بهانه می آورند، ممکن است مهارت ها و استراتژی هایی برای حل مؤثر مشکلات یا غلبه بر چالش ها نداشته باشند. آنها ممکن است به بهانه ها به عنوان یک راه سریع و آسان برای خروج از موقعیت های دشوار به جای وقت گذاشتن برای تجزیه و تحلیل مشکل و یافتن راه حل، تکیه کنند.

مشکل در یادگیری از اشتباهات: بهانه جویی می تواند مانع از توانایی کودک در یادگیری از اشتباهات خود شود. آنها با اجتناب مداوم از مسئولیت پذیری، فرصت های خوداندیشی و رشد را از دست می دهند. این می تواند به چرخه ای از اشتباهات مکرر و فرصت های یادگیری از دست رفته منجر شود.

راهکارهای مدیریت کودک بهانه گیر

مدیریت بهانه جویی مستلزم ترکیبی از استراتژی هایی است که به علل زمینه ای رسیدگی می کند و به کودکان مسئولیت پذیری را آموزش می دهد.

مراجعه به روانشناس کودک و نوجوان و مشاوره با روانشناس کودک در تجریش کمک زیادی به والدین برای کنترل مشکلات رفتاری در کودکان می کند.

در اینجا چند روش موثر برای مدیریت کودک بهانه گیر وجود دارد:

گوش دادن فعال

با دقت به بهانه های فرزندتان بدون قطع یا رد کردن آنها گوش دهید.
احساسات آنها را تأیید کنید و چالش هایی که ممکن است با آنها روبرو شوند را تصدیق کنید.
از استفاده از زبان اتهامی یا ایجاد احساس شرم در کودک خودداری کنید.

دلایل اساسی را بررسی کنید

فرزندتان را در یک مکالمه درگیر کنید تا دلایل پشت بهانه های او را بررسی کنید.
برای درک ترس ها، انگیزه ها یا مشکلات آنها سؤالات باز بپرسید.
به آنها کمک کنید تا چالش های خاصی را که با آن مواجه هستند شناسایی کنند.

انتظارات واضح را در نظر بگیرید

انتظارات روشنی برای رفتار و مسئولیت ها ایجاد کنید.
عواقب بهانه جویی و اهمیت پاسخگویی را توضیح دهید.
از زبان مثبت استفاده کنید و روی رفتارهای مورد نظر تمرکز کنید.

تشویق کودک

فرزندتان را تشویق کنید تا چالش ها را بپذیرد و اشتباهات را فرصتی برای یادگیری ببیند.
تلاش و پشتکار را بدون توجه به نتیجه ستایش کنید.
به آنها کمک کنید تا تصویر مثبتی از خود ایجاد کنند و به توانایی های خود ایمان داشته باشند.